ماموں جی اللہ نیں حوالے

میں پچھیں مڑی دکھاں تے کل نی گل لگنی جے ذاکر مانواں (ماموں) معراج (دولھا) بنے سے۔ سارا کہر کتنا خش ایسا۔ کتنے تیہاڑے کڑیاں بیڑ کہڑی پہرنیاں، گالیں (شادی بیاہ کے گیت) گانیاں رہیاں سیاں۔ ڈولی کہنی آئے تے ہر کڑی چاہنی سی بوہٹی(دلہن) والے کمرے وچ بہہ۔ کچے کہر، سادہ تے خلوص نال پہرے لوک۔ اوہ ڈیرے ، کٹھاں تے پلے، پہانڈے۔۔ بہڑے وچ قطار وچ پکنیاں دیغاں۔ چلہیاں وچا اٹھنا تہوآں تے چاولاں نی خشبو ۔۔اسرے لگنا سارا کیں ہوئے کی لگا وہا۔

ویلا کس تیزی نال لنگھی گشناں۔ مانواں ذاکر ہوراں نیں بچے بیاہے ہوئے۔ جہڑے کہر اے اوہ وی جوان اے۔ زندگی ناں پینڈا رکنا ناء۔ بندہ اس کھیل وچ اپنا کردار ادا کری تے پاسے ہوئی گشناں پر کھیل ناء رکنا۔ مہاڑا کردار ختم وہا تے کسے ہور ناں شروع ہوئی گا۔ میں چپ وہا یاں تے کسے ہور نیں بولے نی باری اچھی گی۔ مہاڑا بین ختم وہا تے کسے دووئے ناں گانا شروع ہوئی گا۔ کوئی آؤٹ ہونا تے کسے ہور نی اننگز نی ابتدا ہونی۔

آج ذاکر مانواں دووئی واری معراج بنے۔ پر آج نہ گالیں، نانہہ بیڑ کہڑی۔ نہ نیلے، پیلے، رتے کپڑے لائی تے نکیاں نی ہسی مزاخ تے نہ کہرے وچ رنگ برنگیاں جنڈیاں۔ بس اتھروں تے بین۔ دکھ یے دکھ ۔۔۔ غم یے غم۔۔ تے اس غم نال جاغنے سارے پرانے غم۔

مانواں ذاکر ۔۔۔ اللہ نیں حوالے۔ ددے (ہمشیرہ) کی ملسو تے آخیا نیں تساں سی بعد اساں کی ساہ کہننے تے جینے ناں فرق سمجھ آیا۔ اس وچ کوئی شک ناء جے ماء نانہہ ویہہ تے کہر بے رونقا ہوئی گشناں تے یوء ہر کسے کی دسناں وی آ۔  پر دل اجاڑ ویران تے قبرستان ہوئی گشناں تے یوء کسی کی نظری وی ناء اشناں۔

موت ہک اجیہی حقیقت ای جس اپر ہر ملک، ہر ذات، ہر علاقے تے ہر نسل نیں لوکاں کی یقین آ۔ زندگی ناں تے کوئی پہروسہ یے ناء۔  یاء تے ساری ساہ نی کھیہڑ ای۔ ساہ اچھے تے ٹھیک، جے نانہہ اچھے تے کھیہڑ ختم۔

عقلاں تے متاں والیو ! کدے حیاتی نی حقیقت ایہے ای تے مہاڑی مہاڑی تے چھکو چھک ناں کیہہ جواز آ ؟  کدے موڑی گشناں جے ان سلے داں چٹیاں کپڑیاں وچ تے اوہ وی خالی مولی تے فر یوء  لالچ تے پڑہس کیاں؟  تے کدے اتنی بے وسی جے اگلے ساہ اپر اپنا کوئی وس ناء۔۔۔ تے فر سادیو !   کس گل ناں بڈیار؟؟؟؟؟؟؟

نیویں نیویں ہوئی تے لنگھو، اچے بول نہ بولو

نانہہ ہتھاں نل گنڈاں لاؤ، نانہہ دنداں نل کھولو

۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔    راشد عباسی ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔